1. ...Мы разглядаем вельмі важныя пытанні Рэлігіі Маёй – адносіны Міроў, Матэрыяльнага і Духоўнага.

2. Пытанні гэтыя не толькі важныя, але і прынцыповыя, адказы на якія даюць няправільна ўсё Царкоўныя каноны, вызначаюць няправільны погляд людзей на Рэлігію.

3. Заўсёды чалавека мучыла пытанне: што Там, “за гарызонтам”, ці ёсць вечная жыццё, ці ёсць проста жыццё пасля смерці?

4. Бо Матэрыяльны Мір канчатковы і вызначаны часовымі рамкамі. Тут крытэрыем “быць ці не быць” выступае час, тут няма Вечнасці, тут як раз усё вядома, і час існавання ў Матэрыяльным Свеце вызначае жыццё чалавека, прыход і адыход яго з Матэрыяльнага Свету.

5. Парадоксы Матэрыяльнага, зманлівага Свету складаюцца ў тым, што час – хуткабягучы працэс, але ў ілюзіі бясконцасці знаходзіцца чалавек у ім.

6. Час, адпушчаны яму, малы, але жыве ён у гэты кароткі прамежак часу так, як быццам вечны, усё пакідаючы на заўтра.

7. Не паспявае што-небудзь зрабіць сур’ёзнае, не можа засяродзіцца на сваёй асобе, няма часу зусім, “побыт заядае”, працуе чалавек не пакладаючы рук дзеля цела свайго.

8. І ўсё здаецца яму, што час сыходу так далёка і ўсё яшчэ паспеецца.

9. Але не паспявае, і на палове шляху звініць званок заканчэння “камандзіроўкі” і знікае чалавек у Даль далёкую.

10. І пытанне, на якое няма адказу, – “А што Там?”, І толькі перад смерцю чалавек спахватываецца, што ёсць Бог, Бог-Айцец, Бог-Заступнік, і просіць чалавек прабачэння за бесталковае жыццё сваё, і фактычна абяцае , што ў наступны раз ён усё выканае і будзе паслухмяным, рэлігійным і праведным.

11. А вось зараз не паспеў. Даруй, Гаспадзь! Вазьмі мяне да Сябе! Куды “да Сябе”?!

12. Куды павінен узяць чалавека Гасподзь Бог? У Духоўны Свет?

13. Але вось толькі цяпер Чалавек вымушаны добраахвотна прызнаць існаванне Духоўнага Свету, Душы сваёй, існаванне Бога і Царства Яго.

14. Вось калі б чалавек ведаў пра гэта раней, вось калі б быў запас часу на ўдасканаленне асобы яго на Зямлі, быў бы час на развіццё Душы яго ў Духоўным Міры.

15. Там, за “люстэркам”, ёсць рэальнае жыццё Духоўнага Свету.

16. І калі ўсім Гасподзь кіруе, то жыццё матэрыяльнае ёсць імгненны здымак Вечнасці, бачны ў “люстэрку”, як кавалачак вечнага жыцця, як люстраны адбітак Духоўнага Свету ў Матэрыяльным Свеце.

17. Калі б чалавек зразумеў і прыняў наяўнасць вечнага Духоўнага Свету, адкуль чалавек прыходзіць і куды сыходзіць, наяўнасць Айца Нябеснага і Царства Яго “Там”, то паводзіны чалавека “Тут”, на Зямлі, былі б усвядомленымі і адказнымі, паколькі кароткі час знаходжання яго ў Матэрыяльным Свеце.

18. Няма і не будзе вечнага знаходжання чалавека ў Матэрыяльным Свеце; вось і трэба быць руплівым гаспадаром такога дарагога і канчатковага прадмета, як Час!

19. Чаша вагаў часу – самае дарагое ў Матэрыяльным Свеце, бо ён канчатковы, гэты Свет.

20. Гэта чалавек з Вечнасці зазірае ў яго на секунду для таго, каб паспрабаваць сябе “ў справе”.

21. Хочацца, каб людзі зразумелі, што знаходжанне тут – толькі секунда. Часу так мала, паспець бы “Хлеб надзённы Ведаў” набыць, а ўжо аб “вопратцы” сваёй проста казаць па-дурному, няма часу на яе.

22. На гэтым кароткім прыпынку ўспомніць трэба словы Сына Майго: “Не хлебам адзіным жывы чалавек”. А жывы ён “Хлебам надзённым Ведаў”.

23. Вось навошта Чалавек тут – папоўніць і развіць Веды свае. Гэта – мэта яго жыцця, вось што трэба зразумець чалавеку.

24. Часу адпушчана так мала, паспець бы Веды папоўніць. На матэрыяльныя каштоўнасці, або на каштоўнасці Матэрыяльнага Свету, часу зусім няма.

25. Вам усім трэба ведаць і памятаць пра Духоўны Мір і паступаць на Зямлі ў Матэрыяльным Свеце па Духоўным Законам, бо вечныя яны, як вечны Духоўны Свет.

26. Гэта трэба тлумачыць людзям і казаць не пра Рэлігіі, не пра атрыбуты Царквы, а пра Духоўны Мір, дзе Я – Гаспадар і Уладар. Там усё Маё і кіруецца Мною.

27. Не можаце вы самастойна пабудаваць на Зямлі жыццё паводле падабенства Духоўнага Свету, дзе існуе Піраміда ўлады, на чале якой стаю Я.

28. Праз Рэлігію Я хачу нагадаць дзецям Сваім пра тое, што ў Матэрыяльным Свеце, куды адпусціў вас, усё люстрана ад Міра Майго і не трэба выдумляць нічога, а трэба жыць у Ім па Законах Маіх Духоўнага Свету.

29. Выконваючы Запаведзі Духоўнага Свету ў Матэрыяльным Свеце, дасягне чалавек таго, што жыццё яго будзе праведным, і сустрэнецца ён з Айцом Нябесным, і атрымае ад Яго з Любоўю Благадаць Яго і Блаславенне на справы праведныя.

30. Трэба вам зразумець, што матэрыяльным кароткім імгненнем кірую Я з Духоўнага Свету, – можна сказаць, Матэрыяльным Мірам кіруе Духоўны Свет.

31. Вось калі Чалавек зразумее гэта, выконваць жыццё сваю ён будзе па Законам Духоўнага Свету, па Законам Айца Нябеснага.

32. Адсюль і Вера з’явіцца ў Вечнасць, у Любоў да Стваральніка і Надзея, што вернешся ў Духоўны Свет, і Мудрасць будзе падаравана Госпадам за справядлівасць паводзінаў у Матэрыяльным Свеце, кароткім, як імгненне...

1. ...Мы рассматриваем очень важные вопросы Религии Моей – отношения Миров, Материального и Духовного.

2. Вопросы эти не только важные, но и принципиальные, ответы на которые дают неправильно все Церковные каноны, определяют неверный взгляд людей на Религию.

3. Всегда человека мучил вопрос: что Там, “за горизонтом”, есть ли вечная жизнь, есть ли просто жизнь после смерти?

4. Ведь Материальный Мир конечен и определён временными рамками. Здесь критерием “быть или не быть” выступает время, здесь нет Вечности, здесь как раз всё конечно, и время существования в Материальном Мире определяет жизнь человека, приход и уход его из Материального Мира.

5. Парадоксы Материального, обманчивого Мира заключаются в том, что время – быстротекущий процесс, но в иллюзии бесконечности пребывает человек в нём.

6. Время, отпущенное ему, мало, но живёт он в этот короткий промежуток времени так, как будто вечен, всё оставляя на завтра.

7. Не успевает что-либо сделать серьёзное, не может сосредоточиться на своей личности, нет времени совсем, “быт заедает”, трудится человек не покладая рук ради тела своего.

8. И всё кажется ему, что время ухода так далеко и всё ещё успеется.

9. Но не успевает, и на половине пути звенит звонок окончания “командировки” и уносится человек в Даль далёкую.

10. И вопрос, на который нет ответа, – “А что Там?”, и лишь на смертном одре человек спохватывается, что есть Бог, Бог-Отец, Бог-Заступник, и просит человек прощения за беспутную жизнь свою, и фактически обещает, что в следующий раз он всё выполнит и будет послушным, религиозным и праведным.

11. А вот сейчас не успел. Прости, Господи! Возьми меня к Себе! Куда “к Себе”?!

12. Куда должен взять человека Господь Бог? В Духовный Мир?

13. Но вот только теперь Человек вынужден добровольно признать существование Духовного Мира, Души своей, существование Бога и Царствия Его.

14. Вот если бы человек знал об этом раньше, вот если бы был запас времени на совершенствование личности его на Земле, было бы время на развитие Души его в Духовном Мире.

15. Там, за “зеркалом”, есть реальная жизнь Духовного Мира.

16. И если всем Господь руководит, то жизнь материальная есть мгновенный снимок Вечности, видимый в “зеркале”, как кусочек вечной жизни, как зеркальное отражение Духовного Мира в Материальном Мире.

17. Когда бы человек понял и принял наличие вечного Духовного Мира, откуда человек приходит и куда уходит, наличие Отца Небесного и Царствия Его “Там”, то поведение человека “Здесь”, на Земле, было бы осознанным и ответственным, поскольку коротко время пребывания его в Материальном Мире.

18. Нет и не будет вечного пребывания человека в Материальном Мире; вот и надо быть рачительным хозяином такого дорогого и конечного предмета, как Время!

19. Чаша весов времени – самое дорогое в Материальном Мире, ведь он конечен, этот Мир.

20. Это человек из Вечности заглядывает в него на секунду для того, чтобы попробовать себя “в деле”.

21. Хочется, чтобы люди поняли, что пребывание здесь – только секунда. Времени так мало, успеть бы “Хлеб насущный Знаний” приобрести, а уж об “одежде” своей просто говорить глупо, нет времени на неё.

22. На этой короткой остановке вспомнить надо слова Сына Моего: “Не хлебом единым жив человек”. А жив он “Хлебом насущным Знаний”.

23. Вот зачем Человек здесь – пополнить и развить Знания свои. Это – цель его жизни, вот что нужно понять человеку.

24. Времени отпущено так мало, успеть бы Знания пополнить. На материальные ценности, или на ценности Материального Мира, времени совсем нет.

25. Вам всем нужно знать и помнить о Духовном Мире и поступать на Земле в Материальном Мире по Духовным Законам, ибо вечны они, как вечен Духовный Мир.

26. Это надо объяснять людям и говорить не о Религии, не об атрибутах Церкви, а о Духовном Мире, где Я – Хозяин и Властелин. Там всё Моё и управляется Мною.

27. Не можете вы самостоятельно построить на Земле жизнь по подобию Духовного Мира, где существует Пирамида власти, во главе которой стою Я.

28. Через Религию Я хочу напомнить детям Своим о том, что в Материальном Мире, куда отпустил вас, всё зеркально от Мира Моего и не надо выдумывать ничего, а надо жить в Нём по Законам Моим Духовного Мира.

29. Исполняя Заповеди Духовного Мира в Материальном Мире, достигнет человек того, что жизнь его будет праведной, и встретится он с Отцом Небесным, и получит от Него с Любовью Благодать Его и Благословение на дела праведные.

30. Нужно вам понять, что материальным коротким мгновением руковожу Я из Духовного Мира, – можно сказать, Материальным Миром управляет Духовный Мир.

31. Вот когда Человек поймёт это, исполнять жизнь свою он будет по Законам Духовного Мира, по Законам Отца Небесного.

32. Отсюда и Вера появится в Вечность, в Любовь к Создателю и Надежда, что вернёшься в Духовный Мир, и Мудрость будет дарована Господом за праведность поведения в Материальном Мире, коротком, как миг...