1. Έχουμε έρθει στις πιο υπεύθυνες Γνώσεις, οι οποίες καθορίζουν την εσωτερική ουσία του ανθρώπου και τη συμπεριφορά του στον Πνευματικό Κόσμο – στον Αιώνιο Κόσμο, οι Νόμοι του οποίου καθορίζονται και ελέγχονται από Εμένα.

2. Ήδη έχουμε μελετήσει, ότι η προηγούμενη εξέταση τις Θρησκείας Μου είναι ο πρόδρομος για την εξηγήση της συμπεριφοράς της ανθρώπινης Ψυχής, που ορίζει την ουσία της συμπεριφοράς ενός ανθρωπου, την εσωτερική του κατάσταση.

3. Σε όλες τις περιπτώσεις, όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος πρέπει να καλλιεργεί, να τελειοποιηθεί στο επίπεδο της ομοιότητάς Μου, τίθεται το ερώτημα: πώς να καθοριστεί αυτή η ομοιότητα, όταν αυτή γίνεται η πραγματικότητα, και ποιά είναι η ομοίωση του Θεού στην Γη;

4. Φυσικά, στον Υλικό Κόσμο, έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία, μελετήσει όλες τις Θρησκείες και τα ιδρύματά τους, ακόμη και φορώντας μια τήβεννο, την ομοίωση με τον Θεό δεν θα γίνεις ποτέ.

5. Τότε, ποιά είναι η ομοίωση του Θεού στην Γη;

6. Πρώτα απ 'όλα, όταν μιλάω για την ομοίωση του Θεού, τότε πρέπει να μιλήσουμε για το Χώρο, στον οποίο υπάρχει ο Θεός, και να συγκρίνουμε τον άνθρωπο μαζί Μου σε αυτές τις συνθήκες.

7. Στην περίπτωση αυτή, μιλώ για τον Πνευματικό, και όχι για τον Υλικό Κόσμο. Πώς μπορούμε να συγκρίνουμε τα ασύγκριτα πράγματα – τον Υλικό Κόσμο και τον Πνευματικό Κόσμο;

8. Ούτε η σύγκριση και ούτε η αντίθεση δεν μπορούν να γίνουν.

9. Τι από τον άνθρωπο βρίσκεται στον Πνευματικό Κόσμο; Σαφές, ότι είναι η Ψυχή. Όταν λέμε “η ομοίωση του Θεού στην Γη” είναι αδύνατον να μπορεί να γίνει μια πρωτόγονη, ταυτόσημη σύγκριση του εαυτού σου, που βρίσκεται στον Υλικό Κόσμο, με τον Θεό, που είναι στον Πνευματικό Κόσμο.

10. Η σύγκριση είναι δυνατή μόνο στο Πνευματικό επίπεδο, όταν η Ψυχή του Ανθρώπου, σύμφωνα με το επίπεδο της τελειοποίησης, σύμφωνα με τις δυνατότητες του Πνευματικού Κόσμου, να καταστεί ομοειδή και συγκρίσιμη, τουλάχιστον εν μέρει, με τη συμπεριφορά του Θεού σε αυτές τις συνθήκες.

11. Ως εκ τούτου, είναι προφανές, ότι για την τελειοποίηση στην ομοίωση του Θεού για τις ψυχές σας, είναι απαραίτητη η διαδικασία της τελειότητας του ανθρώπου, της φύσης του και των ικανοτήτων του στον Υλικό Κόσμο.

12. Για την ύπαρξη του Ανθρώπου στον Υλικό Κόσμο ειδική τελειότητα δεν είναι απαραίτητη, επειδή η διαδικασία της ύπαρξης στην Γη είναι απλή: “Να είστε γόνιμοι, πολλαπλασιάστε!”

13. Αυτή την εξωτερική εκδήλωση της ομοιότητας είναι απαραίτητο να γεμίσει με το εσωτερικό περιεχόμενο.

14. Εκπλήρωση του εσωτερικού περιεχόμενου είναι η τελειότητα της ανθρώπινης Ψυχής, βρισκόμενη σε έναν άλλο Κόσμο – τον Πνευματικό Κόσμο.

15. ΄Ομως το καθήκον της Ψυχής είναι η διαχείριση της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο Υλικό Κόσμο, δηλαδή, η διαχείριση απο τον Πνευματικό Κόσμου το Υλικό Κόσμο.

16. Μιλήσαμε για την ανάγκη να βελτιωθεί η ανθρώπινη φύση και για την λήψη από αυτόν τις αρχές της Θρησκείας Μου.

17. Όλα αυτά λαμβάνετε στον Υλικό Κόσμο, αλλά το αποτέλεσμα αυτές τις Γνώσες αξιολογείται στον Πνευματικό Κόσμο σύμφωνα με το επίπεδο της ανάπτυξης της Ψυχής.

18. Μια εκδήλωση του επιπέδου της ανάπτυξης της Ψυχής είναι η συμπεριφορά ενός δίκαιου Ανθρώπου στον Υλικό Κόσμο.

19. Η συμπεριφορά του, η κοινωνική του συμπεριφορά, η συμμόρφωσή του με τους Νόμους Μου Αιώνιους είναι το αποτέλεσμα της βελτίωσης της ανθρώπινης Ψυχής στον Πνευματικό Κόσμο.

20. Μπορούμε να πούμε ακόμη περισσότερο: όχι μόνο η συμπεριφορά του ως κοινωνικό άτομο, αλλά και η υγεία του, και η μακροζωή του – όλα εξαρτώνται από το επίπεδο της τελειότητας της Ψυχής του.

21. Και σύμφωνα με το επίπεδο της τελειοποίησης της Ψυχής, έρχεται και η Χάρη απο τον Θεό, ως ανταμοιβή για την δίκαια και την σωστή συμπεριφορά του ανθρώπου. Μόνο μέσα από την Ψυχή του ο Άνθρωπος λαμβάνει τον υλικό πλούτο και την ευημερία.

22. Η απληστία και τα ελαττώματα στους ανθρώπους συμβαίνουν όταν την συμπεριφορά τους οδηγεί η υλική ουσία, με το κριτήριό της, το οποίο είναι η αμαρτία, το ελάττωμα και η εξουσία πάνω από τους συνανθρώπους.

23. Το κριτήριο της συμπεριφοράς στον Υλικό Κόσμο χωρίς την Πνευματική Αρχή είναι το Χρυσό μοσχάρι – ο Μαμμωνάς, το κλειδί του πλούτο, της εξουσίας και της υπερηφάνειας. Σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάρχει η τελειοποίηση της Ψυχής – όλη η ενέργεια πηγαίνει στο πρωτόγονο σενάριο στα ελαττώματα και στην αμαρτία.

24. Αν θέτει σε κίνηση ο μηχανισμός για την τελειοποίηση της ανάπτυξης της ανθρώπινης Ψυχής, η συμπεριφορά του αλλάζει απότομα στον Υλικό Κόσμο, αλλάζουν τα βασικά κριτήρια της συμπεριφοράς του.

25. Ο άνθρωπος αρχίζει να συνειδητοποιεί, ότι ο πλούτος είναι φθαρτός, όπως φθαρτό είναι το περίβλημά του, αλλά οι Γνώσεις του Πνευματικού Κόσμου είναι Αιώνιες, όπως και Αιώνια η Πνευματική ουσία του, γιατί ο Πνευματικός Κόσμος και ο Κύριος ο Θεός είναι αιώνιοι.

26. Αυτό είναι που λέτε “τίποτα δεν διαρκεί για πάντα“; Αυτό είναι, τίποτα δεν διαρκεί για πάντα στον Υλικό Κόσμο.

27. Εσείς και όλα είναι αιώνια και για πάντα, όμως μόνο στον Πνευματικό Κόσμο.

28. Τώρα φτάσαμε στην ανάλυση γιατί είστε εδώ, ποιός είναι ο στόχος σας εδώ στη Γη, και τι χρειάζεστε εδώ.

29. Έχουμε πει ότι η Γη – είναι ένα πολύγωνο της ανθρώπινης ανάπτυξης. Και στην πραγματικότητα, η Γη – είναι το πολύγωνο της τελειοποίησης της ανθρώπινης Ψυχής, γιατί η Ψυχή καθορίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά.

30. Όταν λέω για την τελειοποίηση του ανθρώπου, αν θέλετε, την κοινωνικά υπεύθυνη συμπεριφορά του, η την ορθή συμπεριφορά, υπενθυμίζω, ότι πρέπει να απευθύνομαι στην Ψυχή του.

31. Η εκδήλωση μόνο του υψηλού επιπέδου της τελειότητας της Ψυχής είναι η δίκαια συμπεριφορά ενός ανθρώπου στον Υλικό Κόσμο.

32. Επαναλαμβάνω, ανθρώπινη κοινωνική συμπεριφορά είναι μια εκδήλωση του επιπέδου της ανάπτυξης της Ψυχής στον Πνευματικό Κόσμο.

33. Αυτό είναι το κύριο πράγμα, το κριτήριο των πάντων!

34. Η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι ένας καθρέφτης του επιπέδου της ανάπτυξης της Ψυχής του!

35. Είτε σας αρέσει, είτε όχι, αλλά ο άνθρωπος ελέγχεται από την Ψυχή.

36. Και αν είναι υγιής, ανεπτυγμένη, τέλεια, η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι επάξια στον Υλικό Κόσμο.

37. Αν η Ψυχή είναι σε χαμηλό επίπεδο της ανάπτυξης, το αποτέλεσμα – ένας άνθρωπος-κτήνος, ένας άνθρωπος-ζώο.

38. Η Ψυχή αναπτύσσεται, η Ψυχή τελειοποιείται, το αποτέλεσμα – ο Ανθρωπος-ομοίωση του Θεού και όχι μόνο στην εμφάνιση, αλλά και στη συμπεριφορά, και στα καθήκοντα, που έχει θέσει μπροστά του.

39. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των ζώων και του Ανθρώπου.

40. Γι 'αυτό μιλάμε, για την ανάγκη της τελειοποίησης της Ψυχής, ως τον μηχανισμό του έλεγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

41. Οποία είναι η Ψυχή, τέτοιος είναι και ο ΄Ανθρωπος!

1. Мы подошли к более ответственным Знаниям, которые определяют внутреннюю сущность человека и поведение его в Духовном Мире – в Вечном Мире, Законы которого определяются и контролируются Мною.

2. Мы уже разбирали, что предыдущее познание Религии Моей есть предтеча объяснения поведения Души человека, определяющее сущность поведения человека, его внутреннее состояние.

3. Во всех случаях, когда Мы говорим о том, что человек должен совершенствоваться до уровня подобия Моего, возникает вопрос: а как определить это подобие, когда оно становится реальностью и что же такое подобие Бога на Земле?

4. Безусловно, что в Материальном Мире, прочитав все книги, изучив все Религии и их основы, даже надев тогу, Богом или подобием Его не станешь никогда.

5. Тогда что же такое подобие Бога на Земле?

6. Прежде всего, когда Я говорю о подобии Богу, то нужно говорить о Пространстве, в котором находится Бог, и сравнивать человека со Мной в этих условиях.

7. В этом случае Я говорю о Духовном, а не о Материальном Мире. Как можно сравнивать несравнимые вещи – Материальный Мир и Духовный Мир?

8. Сравнить невозможно и противопоставить тоже.

9. Что от человека находится в Духовном Мире? Понятно, что Душа. Когда Мы говорим “подобие Бога на Земле”, нельзя опять примитивно и однозначно сравнивать себя, находящегося в Материальном Мире, с Богом, находящимся в Духовном Мире.

10. Сравнение возможно только на Духовном уровне, когда Душа Человека по уровню совершенствования, по возможностям Духовного Мира становится сравнима, хотя бы частично, с поведением Бога в этих условиях.

11. Отсюда и видно, что совершенствовать по подобию Бога надо Души свои за счёт совершенствования человека, его сущности и его способностей в Материальном Мире.

12. Для существования Человека в Материальном Мире особого совершенствования не надо, ведь процесс существования на Земле прост: “плодитесь, размножайтесь!”

13. Вот это внешнее проявление подобия нужно наполнять внутренним содержанием.

14. Наполнение внутренним содержанием есть совершенствование Души человека, находящейся в другом Мире – в Духовном Мире.

15. А вот задача Души есть управление поведением человека в Материальном Мире, то есть управление из Духовного Мира Материальным Миром.

16. Мы говорили о необходимости совершенствования сущности человека и принятии им основ Религии Моей.

17. Всё это происходит в Материальном Мире, а результат этих Знаний оценивается в Духовном Мире по уровню развития Души.

18. Проявлением уровня развития Души является праведное поведение Человека в Материальном Мире.

19. Его поведение, его социальное поведение, его соблюдение Законов Моих Вечных есть результат совершенствования Души Человека в Духовном Мире.

20. Можно ещё более сказать: не только поведение его, как социума, но и здоровье его, и долголетие его – всё определяется уровнем совершенствования Души его.

21. И по уровню совершенствования Души идёт и Благодать Божья, как награда за праведное и правильное поведение человека. Только через Душу свою Человек получает материальные блага и достаток.

22. Алчность и пороки у человека проявляются тогда, когда его поведением руководит материальная сущность, критерием которой является грех, порок и власть над себеподобными существами.

23. Критерием поведения в Материальном Мире без Духовного Начала является Золотой телец – ключ достатка, власти и гордыни. В этом случае нет совершенствования Души – вся энергия идёт по примитивному сценарию в порок и грех.

24. Если включается механизм совершенствования развития Души человека, резко меняется поведение его в Материальном Мире, меняются основополагающие критерии его поведения.

25. Человек начинает понимать, что материальные ценности тленны, как и тленна его оболочка, а вот Знания Духовного Мира Вечны, как Вечна его Духовная сущность, потому что вечен Духовный Мир и Господь Бог.

26. Вот что это такое, когда вы говорите “ничто не вечно под Луной”? То есть, ничто не вечно в Материальном Мире.

27. Всё вечно и вы вечны, только в Духовном Мире.

28. Вот теперь Мы подошли к анализу, зачем вы здесь, какова ваша Цель здесь, на Земле, и что вам здесь надо.

29. Мы говорили, что Земля – это Полигон развития человека. А по существу, Земля – это Полигон развития и совершенствования Души человека, ведь Душа определяет поведение человека.

30. Когда Я говорю о совершенствовании человека, если хотите, его социально ответственного поведения, или праведного поведения, Я напоминаю, что обращаться надо к Душе его.

31. Ведь только проявлением высокого уровня совершенства Души является праведное поведение человека в Материальном Мире.

32. Повторяю: социальность поведения человека есть проявление уровня развития Души в Духовном Мире.

33. Вот главное, вот критерий всего!

34. Поведение Человека есть зеркало уровня развития Души его!

35. Хотите вы или не хотите, но человеком управляет Душа.

36. И если здорова она, развита она, совершенна она, поведение человека достойно в Материальном Мире.

37. Если Душа на низком уровне развития, результат – человек-скот, человек-животное.

38. Душа развивается, Душа совершенствуется, результат – Человек-подобие Бога не только по внешнему виду, но и по поведению, и по задачам, которые он ставит перед собой.

39. Вот в чём отличие скота от Человека.

40. Вот почему Мы говорим о необходимости совершенствования Души, как о механизме управления поведением человека.

41. Какова Душа, таков и Человек!