1. ...Пры пераходзе з Міра ў Мір, асабліва пры матэрыялізацыі чалавека, вечная субстанцыя яго – Душа – пераходзіць з ім у Матэрыяльны Свет, але застаецца па форме або па выгляду ў Духоўным Міры.

2. Таму, калі Я кажу, што Душа застаецца са Мною ў Духоўным Міры, Я маю на ўвазе форму існавання Душы.

3. Яшчэ раз: Душа належыць Духоўнаму Свету, не адчуваемаму матэрыяльным чалавекам, яна не можа матэрыялізавацца, таму па стане (па форме) яна застаецца ў Духоўным Міры, гэта значыць, са Мною, але адначасова цела яе матэрыялізавана і Душа не можа кінуць кіраваць целам , якое належыць ёй.

4. Вось чаму Я кажу, што Душа заўсёды з целам сваім, але неадчуваема целам, таму што яна са Мною.

5. Гэтае пытанне вельмі важнае і вызначаючае прызначэнне Рэлігіі.

6. Рэлігія ў агульным сэнсе слова ёсць тлумачэнне чалавеку яго прызначэння і тлумачэнне ўзаемаадносіны Міроў і тлумачэнне адносін матэрыяльнага цела і Душы яго ў Вечнасці.

7. Той, хто ведае гэта, той разумее ролю сваю ў Вечнасці і можа правільна выбудаваць адносіны паміж Светамі.

8. Чалавек прысвечаны, той, хто чуе або, нарэшце, проста праведны чалавек разумее сваё прызначэнне, арыентуецца ў Светах і падымаецца па лесвіцы развіцця свайго, дзе мяжою вышынь з’яўляецца Апостальства.

9. Задача Мая на сучасным этапе даць правільнае ўяўленне людзям (натоўпу) аб Маім Міры, аб Духоўным Міры і паказаць, што Матэрыяльны Свет, у якім вы знаходзіцеся, таксама належыць Мне і кіруецца Мною, але прызначаны Ён для праверкі на самастойнасць Душ вашых, якія развіваюцца ў Вечнасці.

10. Калі Я змагу прышчапіць гэтыя Веды, калі людзі павераць Мне, не трэба будзе вяртацца да Вечных Запаветаў або “правілах паводзінаў” чалавека ў Матэрыяльным Свеце.

11. Не трэба будзе тлумачыць, дзе чорнае, дзе белае, не трэба будзе казаць пра мараль, таму што чалавек будзе сам шукаць сваё прызначэнне і спрабаваць выканаць пастаўленыя задачы да канца.

12. Вось Задача Мая, вельмі складаная Задача!

13. Для таго каб прышчапіць людзям упэўненасць у Маёй прысутнасці, але ў іншым вымярэнні – Духоўным Міры, прыйдзецца выдаткаваць шмат часу і паступова праз тых, што чуюць Мяне данесці на іх прыкладзе магчымасці Майго Упраўлення ў Міры вашым, Матэрыяльным Свеце.

14. Вось чаму Я паступова, з усіх бакоў, не спяшаючыся разглядаю ўсе пытанні Матэрыяльнага Свету і ўзаемаадносіны гэтага Свету з Духоўным Мірам Вечнасці.

15. Паступова раскрываю іх сувязь і пабудову Свету Майго, у якім вы знаходзіцеся пастаянна, але з кароткім знаходжаннем у Матэрыяльным Свеце.

16. Перыядычная матэрыялізацыя – доля чалавечага роду і тысячагадовы вопыт яго развіцця.

17. Нягледзячы на ўяўную прастату адносін Міроў і прызначэнне чалавека, не змог чалавек за гэты тысячагадовы перыяд хоць бы на крыху наблізіцца да вырашэння сваёй задачы – удасканаленне сябе, Душы сваёй і папаўненне Чашы Розуму свайго.

18. Вось і прыходзіцца ў каторы раз (Я спадзяюся, у апошні) распавядаць і паказваць, што можа, але не хоча чалавек, якія выдатныя перспектывы перад ім і як ён бяздарна выкарыстоўвае сваё самае дарагое – час – на задавальненне цела свайго, сваёй часовай абалонкі.

19. Не ведае ён і не хоча ведаць пра сцісласці свайго знаходжання і аб задачах сваіх на перыяд знаходжання на Зямлі.

20. Рэлігія не данесла да яго, што вечны ён, што ўвесь час ён знаходзіцца ў іншым Міры, а сюды прыйшоў на час, кароткі час набрацца вопыту самастойнага кіравання на Зямлі.

21. Калі гэта ўзяць за аснову, якую павінна была растлумачыць Рэлігія, тады чалавек павінен быў бы самастойна зрабіць свой выбар на карысць Вечнасці, Вечных Каштоўнасцяў, якія зразумелыя яму.

22. Але растлумачыць ўпартаму чалавеку гэтыя Ісціны цяжка, не хоча ён зірнуць на гэта з іншых пазіцый, ён верыць таму, што бачыць, што адчувае, што асязаець.

23. І ўсё, што не ўваходзіць у межы Матэрыяльнага Свету, чужое і не зразумелае яму, а таму адвяргаема, і мае марны чалавек быдлячы стан прымітыўнай жывёліны па прынцыпе “пладзіцеся, множцеся”, нават не спрабуючы задумацца сур’ёзна пра сэнс жыцця і пра сваё прызначэнне ў гэтым Міры.

24. Няма часу ў яго на гэта, увесь свой час траціць на набыццё ведаў Матэрыяльнага Свету дзеля забеспячэння камфортных умоў існавання ў ім.

25. Усё накіравана на гэта – і сярэдняя, і вышэйшыя школы даюць веды выжывання ў гэтым Міры і дасягнення поспеху быцця.

26. Не, не тое даюць яны, не тыя веды патрэбныя. Навошта так біцца, навошта дасягаць поспеху цела свайго любым коштам?

27. Таму што кошт такога поспеху ёсць разлажэнне Грамадства, падзенне маралі, заганы і грахі.

28. Жыццё па гэтай схеме ў Матэрыяльным Свеце – страчаны час, а па сутнасці – страчанае жыццё.

29. Мэта жыцця адсутнічае, а лепш сказаць, няма мэты жыцця ці яна перавернута дагары дном.

30. Што такога, калі ты дасягнуў асалоды цела? Што далей? Вілы, палацы ... Што яшчэ трэба гэтаму Матэрыяльнаму Свету?

31. Бо дзеля камфортнага існавання цела разбурана Прырода, ідуць вайны, і свет стаіць на мяжы катастрофы. Усё дзеля цела матэрыяльнага, тленнага і часовага.

32. Не варта марнаваць дарагое жыццё дзеля цела. Сэнс жыцця Чалавека ў Матэрыяльным Свеце не гэта.

33. Я кажу: жыццё ў Матэрыяльным Свеце ёсць жыццё дзеля вечнага жыцця ў Духоўным Міры.

34. Вось мэта: Веды, папаўненне Чашы Розуму, развіццё Душы Чалавека да падабенства Майго “Там”, у Духоўным Міры ...

1. ...При переходе из Мира в Мир, особенно при материализации человека, вечная субстанция его – Душа – переходит с ним в Материальный Мир, но остаётся по форме или по виду в Духовном Мире.

2. Поэтому, когда Я говорю, что Душа остаётся со Мной в Духовном Мире, Я имею в виду форму существования Души.

3. Ещё раз: Душа принадлежит Духовному Миру, не осязаемому материальным человеком, она не может материализоваться, поэтому по состоянию (по форме) она остаётся в Духовном Мире, то есть со Мной, но одновременно тело её материализовано и Душа не может бросить управлять телом, принадлежащим ей.

4. Вот почему Я говорю, что Душа всегда с телом своим, но неосязаема телом, потому что она со Мной.

5. Этот вопрос очень важный и определяющий предназначение Религии.

6. Религия в общем смысле слова есть объяснение человеку его предназначения и объяснение взаимоотношения Миров и объяснение отношений материального тела и Души его в Вечности.

7. Тот, кто знает это, тот понимает роль свою в Вечности и может правильно выстроить отношения между Мирами.

8. Человек посвящённый, слышащий или, наконец, просто праведный человек понимает своё предназначение, ориентируется в Мирах и поднимается по лестнице развития своего, где пределом высот является Апостольство.

9. Задача Моя на современном этапе дать правильное представление людям (толпе) о Моём Мире, о Духовном Мире и показать, что Материальный Мир, в котором вы находитесь, тоже принадлежит Мне и управляется Мною, но предназначен Он для проверки на самостоятельность Душ ваших, развивающихся в Вечности.

10. Если Я смогу привить эти Знания, если люди поверят Мне, не нужно будет возвращаться к Вечным Заповедям или “правилам поведения” человека в Материальном Мире.

11. Не надо будет объяснять, где чёрное, где белое, не надо будет говорить о морали, потому что человек будет сам искать своё предназначение и пытаться выполнить поставленные задачи до конца.

12. Вот Задача Моя, сложнейшая Задача!

13. Для того чтобы привить людям уверенность в Моём присутствии, но в другом измерении – Духовном Мире, придётся потратить массу времени и постепенно через слышащих Меня донести на их примере возможности Моего Управления в Мире вашем, Материальном Мире.

14. Вот почему Я постепенно, со всех сторон, не торопясь рассматриваю все вопросы Материального Мира и взаимоотношение этого Мира с Духовным Миром Вечности.

15. Постепенно раскрываю их связь и устройство Мира Моего, в котором вы находитесь постоянно, но с кратким пребыванием в Материальном Мире.

16. Периодическая материализация – удел человеческого рода и тысячелетний опыт его развития.

17. Несмотря на кажущуюся простоту отношения Миров и предназначение человека, не смог человек за этот тысячелетний период хотя бы на толику приблизиться к решению своей задачи – совершенствование себя, Души своей и пополнение Чаши Разума своего.

18. Вот и приходится в который раз (Я надеюсь, в последний) рассказывать и показывать, что может, но не хочет человек, какие прекрасные перспективы перед ним и как он бездарно использует своё самое дорогое – время – на ублажение тела своего, своей временной оболочки.

19. Не знает он и не хочет знать о краткости своего пребывания и о задачах своих на период пребывания на Земле.

20. Религия не донесла до него, что вечен он, что постоянно он находится в другом Мире, а сюда пришёл на время, короткое время набраться опыта самостоятельного управления на Земле.

21. Если это взять за основу, которую должна была объяснить Религия, тогда человек должен был бы самостоятельно сделать свой выбор в пользу Вечности, Вечных Ценностей, которые понятны ему.

22. Но объяснить упрямому человеку эти Истины трудно, не хочет он взглянуть на это с других позиций, он верит тому, что видит, что чувствует, что осязает.

23. И всё, что не входит в границы Материального Мира, чуждо и не понятно ему, а потому отвергаемо, и влачит человек скотское состояние примитивного животного по принципу “плодитесь, размножайтесь”, даже не пытаясь задуматься серьёзно о смысле жизни и о своём предназначении в этом Мире.

24. Нет времени у него на это, всё своё время тратит на приобретение знаний Материального Мира ради обеспечения комфортных условий существования в нём.

25. Всё направлено на это – и средняя, и высшие школы дают знания выживания в этом Мире и достижения успеха бытия.

26. Нет, не то дают они, не те знания нужны. Зачем так биться, зачем достигать успеха тела своего любой ценой?

27. Потому что цена такого успеха есть разложение Общества, падение морали, пороки и грехи.

28. Жизнь по этой схеме в Материальном Мире – потерянное время, а по существу – потерянная жизнь.

29. Цель жизни отсутствует, а лучше сказать, нет цели жизни или она перевёрнута кверху дном.

30. Что такого, если ты достиг блаженства тела? Что дальше? Виллы, дворцы... Что ещё надо этому Материальному Миру?

31. Ведь ради комфортного существования тел разрушена Природа, идут войны, и мир стоит на грани катастрофы. Всё ради тела материального, бренного и временного.

32. Не стоит тратить дорогую жизнь ради тела. Смысл жизни Человека в Материальном Мире не этот.

33. Я говорю: жизнь в Материальном Мире есть жизнь ради вечной жизни в Духовном Мире.

34. Вот цель: Знания, пополнение Чаши Разума, развитие Души Человека до подобия Моего “Там”, в Духовном Мире...