1. ...Εξετάζουμε πολύ σημαντικά ζητήματα της Θρησκείας Μου – οι σχέσεις των Κόσμων, τον Υλικό και τον Πνευματικό.

2. Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι μόνο σημαντικά, αλλά και βασικά, στα οποία οι απαντήσεις, που δίνουν όλοι οι κανόνες της Εκκλησίας είναι λάθος, καθορίζοντας λαθεμένα την άποψη των ανθρώπων για τη Θρησκεία.

3. Πάντα ο άνθρωπος βασανιζόταν από το ερώτημα: τι είναι εκεί, “πέρα από τον ορίζοντα”, αν υπάρχει η αιώνια ζωή, αν υπάρχει η ζωή μετά το θάνατο;

4. Επειδή ο Υλικός Κόσμος είναι περιορισμένος και ορίζεται απο το χρονικό πλαίσιο. Εδώ, το κριτήριό του “να είμαι ή να μην είμαι” είναι ο χρόνος, εδω δεν υπάρχει Αιωνιότητα, εδώ όλα ακριβώς οριζόμενα, και ο χρόνος της ύπαρξης στον Κόσμο Υλικό καθορίζει τη ζωή ενός ανθρώπου, τον ερχομό του και την αναχώρηση από τον Υλικό Κόσμο.

5. Τα παράδοξα του Υλικού, απατηλού Κόσμου, έγκεινται στο γεγονός, ότι ο χρόνος – η ταχυκινητή διαδικασία, αλλά στην ψευδαίσθηση του απείρου παραμένει ο άνθρωπος σε αυτόν.

6. Τον χρόνο, που παρέχει, είναι μικρό, αλλά ζει σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, σαν για πάντα, αφήνοντας τα όλα για το αύριο.

7. Δεν έχει τον χρόνο να κάνει κάτι σοβαρό, δεν μπορεί να επικεντρωθεί στην προσωπικότητά του, δεν έχει τον χρόνο καθόλου, “η ζωή αρπάζει”, ο άνθρωπος εργάζεται ακούραστα για τις χάρες του σώματός του.

8. Και όλο φαίνεται σε αυτόν, ότι η ώρα να φύγει ακόμα μακριά, και θα προλάβει τα πάντα.

9. Αλλά δεν προλαβαίνει, και στη μέση του δρόμου χτυπά το κουδούνι του τέλος του “ταξίδιού”, και πετά ο άνθρωπος στον απομακρυσμένο ορίζοντα.

10. Αλλά η ερώτηση δεν έχει απαντηθεί, – “Και τι είναι Εκεί;“ Και μόνο στο νεκροκρέβατό του, ο άνθρωπος υπενθυμίζει ότι υπάρχει ο Θεός, ο Θεός – Πατέρας, ο Θεός – Προστάτης, και ζητά ο ανθρώπος την συγχώρεση για την έκλυτη τη ζωή του, και στην πραγματικότητα δίνει τις υποσχέσεις, ότι την επόμενη φορά θα εκτελεί τα πάντα και θα είναι υπάκουος, θρησκευτικός και δίκαιος.

11. Και τώρα δεν πρόλαβα. Συγχώρεσέ με, Κύριε! Πάρε εμένα σε Εσένα! Που σε “Εσένα”;!

12. Που πρέπει να πάρει τον άνθρωπο ο Κύριος ο Θεός; Στον Πνευματικό Κόσμο;

13. Τώρα, όμως, μόνο τώρα, ο ΄Ανθρωπος αναγκάστηκε να αναγνωρίσει οικειοθελώς την ύπαρξη του Πνευματικού Κόσμου, της Ψυχής του, την ύπαρξη του Θεού και του Βασιλείου Του.

14. Αλλά, αν ο άνθρωπος είχε γνωρίσει για αυτό πριν, θα υπήρχε ο επαρκής χρόνος για την τελειοποίηση της προσωπικότητάς του στη Γη, θα ήταν χρόνος για την ανάπτυξη της Ψυχής του στον Πνευματικό Κόσμο.

15. Εκεί, πίσω από τον “καθρέφτη”, υπάρχει η πραγματική ζωή του Πνευματικού Κόσμου.

16. Και αν ο Κύριος καθοδηγεί τα πάντα, η υλική ζωή είναι ένα στιγμιότυπο της ζωής της Αιωνιότητας, ορατή στον “καθρέφτη” ως ένα κομμάτι της αιώνιας ζωής, ως κατοπτρική εικόνα του Πνευματικού Κόσμου στον Υλικό Κόσμο.

17. Όταν ένας άνθρωπος θα κατανοεί και θα αποδεκτή την ύπαρξη του αιώνιου Πνευματικού Κόσμου, από όπου ο άνθρωπος έρχεται και πού φεύγει, την παρουσία του Ουράνιου Πατέρα και του Βασιλείου Του “Εκεί”, τότε η ανθρώπινη συμπεριφορά “Εδώ”, στη Γη, θα ήταν συνειδητή και υπεύθυνη, διότι το χρονικό διάστημα παραμονής του στον Υλικό Κόσμο είναι σύντομο.

18. Δεν έχει και δεν θα έχει την αιώνια ανθρώπινη παρουσία σε αυτόν τον Υλικό Κόσμο? Πρέπει να γίνεις ο ολιγοδάπανος νοικοκύρης ενός τέτοιου ακριβού και πεπερασμένου αντικείμενου, καθώς είναι ο Χρόνος.

19. Οι κλίμακες του χρόνου – το πιο ακριβό πράγμα στον Υλικό Κόσμο, επειδή είναι πεπερασμένος, αυτός ο Κόσμος.

20. Απλά ένας άνθρωπος από την Αιωνιότητα περνά σε αυτόν για μια στιγμή, προκειμένου να δοκιμάσει την τύχη του “στο έργο”.

21. Θέλω να καταλάβει ο λαός, ότι η διαμονή εδώ – μόνο ένα δευτερόλεπτο. ΄Εχουν τόσο λίγο χρόνο να προλάβουν να παίρνουν τον “επιούσιο ΄Αρτο των Γνώσεων” αλλά για το “ντύσιμο” απλώς είναι ανόητο να μιλάμε, δεν υπάρχει χρόνος για αυτό.

22. Σε αυτή την σύντομη στάση πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Υιού Μου: “Μην ζήσει μόνο με ψωμί” αλλά να ζείς με τον “επιούσιο ΄Αρτο των Γνώσεων”.

23. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο ΄Ανθρωπος είναι εδώ – για να γεμίσει και να αναπτύξει τις Γνώσεις του. Αυτός είναι – ο σκοπός της ζωής του, αυτό είναι ό, τι χρειάζετε να κατανοήσει ο άνθρωπος.

24. Ο χορηγούμενος χρόνος είναι τόσο λίγος, για να προλάβουν να γεμίσουν τις Γνώσεις. Για των ενσώματων των περιουσιακών στοιχείων, ή για τις αξίες του Υλικού Κόσμου, ο χρόνος δεν υπάρχει καθόλου.

25. ΄Ολοι σας χρειάζεστε να ξέρετε και να θυμάστε τον Πνευματικό Κόσμο και να ενεργείτε στην Γη, στον Υλικό Κόσμο, από τους Πνευματικούς Νόμους, επειδή είναι αιώνιοι, όπως αιώνιος είναι ο Πνευματικός Κόσμος.

26. Είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε στους ανθρώπους αυτό, και να μιλάμε όχι για τη Θρησκεία, όχι για τα χαρακτηριστικά της Εκκλησίας, αλλά για τον Πνευματικό Κόσμο, όπου Εγώ είμαι – ο Ιδιοκτήτης και ο Αφέντης. Εκεί τα πάντα είναι Δικά Μου και διοικείτε από Εμένα.

27. Δεν μπορείτε να δημιουργήσετε ανεξάρτητα την δική σας ζωή στη Γη κατά την ομοιότητα του Πνευματικού Κόσμου, όπου υπάρχει η Πυραμίδα της εξουσίας, όπου ο επικεφαλής Είμαι Εγώ.

28. Μέσω της Θρησκείας θέλω να υπενθυμίσω στα παιδιά Μου, το εξής, οτι στον Υλικό Κόσμο, που σας επιτρέπω να φύγετε, όλο αντικατοπτρίζει τον Κόσμο Μου, και δεν χρειάζεται να εφευρείτε τίποτα, αλλά πρέπει να ζήσετε σ 'Αυτόν σύμφωνα με τους Νόμους Μου του Πνευματικού Κόσμου.

29. Εκπληρώνοντας τις ΄Εντολές του Πνευματικού Κόσμου στον Υλικό Κόσμο, θα φτάσει ο ανθρώπους στο επίπεδο, που η ζωή του θα είναι δίκαια, και θα συναντηθεί ο ίδιος με τον Ουράνιο Πατέρα, και θα παραλάβει από Αυτόν με την Αγάπη την Χάρη του Αγιασμού και την Ευλογία για τα δίκαια έργα.

30. Πρέπει να καταλάβετε ότι την υλική σύντομη στιγμή οδηγώ Εγώ από τον Πνευματικό Κόσμο – μπορούμε να πούμε οτι ο Υλικός Κόσμος οδηγείται απο τον Πνευματικό Κόσμο.

31. Τοτε, όταν ο άνθρωπος θα συνειδητοποιεί αυτό, θα πραγματοποιεί τη ζωή του σύμφωνα με τους Νόμους του Πνευματικού Κόσμου, σύμφωνα με τους Νόμους του Ουράνιου Πατέρα.

32. Ως εκ τούτου, θα έρθει η Πίστη στην Αιωνιότητα, η Αγάπη για τον Δημιουργό, και η Ελπίδα, ότι θα επιστρέψεις στον Πνευματικό Κόσμο, και η Σοφία θα χορηγηθεί απο τον Κύριο για την σωστή συμπεριφορά στον Υλικό Κόσμο, μικρό, σαν μια στιγμή...

1. ...Мы рассматриваем очень важные вопросы Религии Моей – отношения Миров, Материального и Духовного.

2. Вопросы эти не только важные, но и принципиальные, ответы на которые дают неправильно все Церковные каноны, определяют неверный взгляд людей на Религию.

3. Всегда человека мучил вопрос: что Там, “за горизонтом”, есть ли вечная жизнь, есть ли просто жизнь после смерти?

4. Ведь Материальный Мир конечен и определён временными рамками. Здесь критерием “быть или не быть” выступает время, здесь нет Вечности, здесь как раз всё конечно, и время существования в Материальном Мире определяет жизнь человека, приход и уход его из Материального Мира.

5. Парадоксы Материального, обманчивого Мира заключаются в том, что время – быстротекущий процесс, но в иллюзии бесконечности пребывает человек в нём.

6. Время, отпущенное ему, мало, но живёт он в этот короткий промежуток времени так, как будто вечен, всё оставляя на завтра.

7. Не успевает что-либо сделать серьёзное, не может сосредоточиться на своей личности, нет времени совсем, “быт заедает”, трудится человек не покладая рук ради тела своего.

8. И всё кажется ему, что время ухода так далеко и всё ещё успеется.

9. Но не успевает, и на половине пути звенит звонок окончания “командировки” и уносится человек в Даль далёкую.

10. И вопрос, на который нет ответа, – “А что Там?”, и лишь на смертном одре человек спохватывается, что есть Бог, Бог-Отец, Бог-Заступник, и просит человек прощения за беспутную жизнь свою, и фактически обещает, что в следующий раз он всё выполнит и будет послушным, религиозным и праведным.

11. А вот сейчас не успел. Прости, Господи! Возьми меня к Себе! Куда “к Себе”?!

12. Куда должен взять человека Господь Бог? В Духовный Мир?

13. Но вот только теперь Человек вынужден добровольно признать существование Духовного Мира, Души своей, существование Бога и Царствия Его.

14. Вот если бы человек знал об этом раньше, вот если бы был запас времени на совершенствование личности его на Земле, было бы время на развитие Души его в Духовном Мире.

15. Там, за “зеркалом”, есть реальная жизнь Духовного Мира.

16. И если всем Господь руководит, то жизнь материальная есть мгновенный снимок Вечности, видимый в “зеркале”, как кусочек вечной жизни, как зеркальное отражение Духовного Мира в Материальном Мире.

17. Когда бы человек понял и принял наличие вечного Духовного Мира, откуда человек приходит и куда уходит, наличие Отца Небесного и Царствия Его “Там”, то поведение человека “Здесь”, на Земле, было бы осознанным и ответственным, поскольку коротко время пребывания его в Материальном Мире.

18. Нет и не будет вечного пребывания человека в Материальном Мире; вот и надо быть рачительным хозяином такого дорогого и конечного предмета, как Время!

19. Чаша весов времени – самое дорогое в Материальном Мире, ведь он конечен, этот Мир.

20. Это человек из Вечности заглядывает в него на секунду для того, чтобы попробовать себя “в деле”.

21. Хочется, чтобы люди поняли, что пребывание здесь – только секунда. Времени так мало, успеть бы “Хлеб насущный Знаний” приобрести, а уж об “одежде” своей просто говорить глупо, нет времени на неё.

22. На этой короткой остановке вспомнить надо слова Сына Моего: “Не хлебом единым жив человек”. А жив он “Хлебом насущным Знаний”.

23. Вот зачем Человек здесь – пополнить и развить Знания свои. Это – цель его жизни, вот что нужно понять человеку.

24. Времени отпущено так мало, успеть бы Знания пополнить. На материальные ценности, или на ценности Материального Мира, времени совсем нет.

25. Вам всем нужно знать и помнить о Духовном Мире и поступать на Земле в Материальном Мире по Духовным Законам, ибо вечны они, как вечен Духовный Мир.

26. Это надо объяснять людям и говорить не о Религии, не об атрибутах Церкви, а о Духовном Мире, где Я – Хозяин и Властелин. Там всё Моё и управляется Мною.

27. Не можете вы самостоятельно построить на Земле жизнь по подобию Духовного Мира, где существует Пирамида власти, во главе которой стою Я.

28. Через Религию Я хочу напомнить детям Своим о том, что в Материальном Мире, куда отпустил вас, всё зеркально от Мира Моего и не надо выдумывать ничего, а надо жить в Нём по Законам Моим Духовного Мира.

29. Исполняя Заповеди Духовного Мира в Материальном Мире, достигнет человек того, что жизнь его будет праведной, и встретится он с Отцом Небесным, и получит от Него с Любовью Благодать Его и Благословение на дела праведные.

30. Нужно вам понять, что материальным коротким мгновением руковожу Я из Духовного Мира, – можно сказать, Материальным Миром управляет Духовный Мир.

31. Вот когда Человек поймёт это, исполнять жизнь свою он будет по Законам Духовного Мира, по Законам Отца Небесного.

32. Отсюда и Вера появится в Вечность, в Любовь к Создателю и Надежда, что вернёшься в Духовный Мир, и Мудрость будет дарована Господом за праведность поведения в Материальном Мире, коротком, как миг...