1. ...Στη μετάβαση από τον Κόσμο σε Κόσμο, ιδιαίτερα στην ανθρώπινη υλοποίηση, η αιώνια ουσία του – η Ψυχή – πηγαίνει μαζί του στον Υλικό Κόσμο, αλλά παραμένει στην μορφή ή με την όψη στον Πνευματικό Κόσμο.

2. Ως εκ τούτου, όταν λέω ότι η Ψυχή μένει μαζί Μου στον Πνευματικό Κοσμο, εννοώ το σχήμα ύπαρξης της Ψυχής.

3. Για άλλη μια φορά: Η Ψυχή ανήκει στον Πνευματικό Κόσμο, που δεν είναι απτό στον υλικό άνθρωπο, αυτή δεν μπορεί να υλοποιηθεί, έτσι στην ουσία (σε μορφή), παραμένει στον Πνευματικό Κόσμο, δηλαδή, μαζί Μου, αλλά το σώμα της την ίδια στιγμή υλοποιούμενο και η Ψυχή δεν μπορεί να αφήσει τον έλεγχο του σώματος, που ανήκει σε αυτήν.

4. Αυτός είναι ο λόγος, όταν λέω, ότι η Ψυχή είναι πάντα με το σώμα της, αλλά μη αισθητή από το σώμα, γιατί είναι μαζί Μου.

5. Αυτή η ερώτηση είναι πολύ σημαντική και καθορίζει το πεπρωμένο της Θρησκείας.

6. Θρησκεία στη γενική έννοια της λέξης είναι η εξήγηση στον άνθρωπο το πεπρωμένο του, η εξήγηση της σχέσης των αλλήλων Κόσμων και η εξήγηση της σχέσης του υλικού σώματος και της Ψυχής του στην Αιωνιότητα.

7. Αυτός, που ξέρει τούτο, καταλαβαίνει το ρόλο του στην Αιωνιότητα και μπορεί να οικοδομήσει σωστά τη σχέση μεταξύ των Κόσμων.

8. Ο άνθρωπος μυσταγωγικός, που ακούει, ή, απλά είναι ένας δίκαιος άνθρωπος, κατανοεί το πεπρωμένο του, προσανατολίζεται στους Κόσμους και ανεβαίνει στα σκαλιά της εξέλιξής του, το όριο του ύψους της οποίας είναι το Αποστολικό.

9. Το καθήκον Μου στο παρόν στάδιο είναι να δώσω μια σωστή αντίληψη για τον Κόσμο Μου, τον Πνευματικό Κόσμο, στο πλήθος, και να δείξω, ότι ο Υλικός Κόσμος στον οποίο είστε, επίσης, ανήκει σε Εμένα και τον οδηγώ, αλλά προορίζεται για τη δοκιμή των Ψυχών σας, αναπτυσσόμενες στην Αιωνιότητα, στην ανεξαρτησία.

10. Αν θα μπορέσω να ενσταλάξω αυτές τις Γνώσεις, αν οι άνθρωποι θα Με πιστέψουν, δεν θα πρέπει να επιστρέψουν στις Αιώνιες Εντολές ή στους “κανόνες συμπεριφοράς” των ανθρώπων στον Υλικό Κόσμο.

11. Δεν θα χρειαστεί την εξήγηση, ποιό είναι το μαύρο, ποιό το λευκό, δεν θα χρειαστεί να μιλάμε για την ηθική, επειδή ο ίδιος ο άνθρωπος θα αναζητήσει το πεπρωμένο του και να προσπαθήσει να εκτελέσει τις εργασίες στο τέρμα.

12. Εδώ είναι το Καθήκον Μου, το δυσκολότερο Καθήκον!

13. Για να ενσταλάξω την εμπιστοσύνη στο λαό στην παρουσία Μου, αλλά σε μια άλλη διάσταση – στον Πνευματικό Κόσμο, πρέπει να δαπανήσω πολύ χρόνο, και, σταδιακά, μέσω Εμού ακούγοντες, να παραδώσω με το παράδειγμά τους, τις δυνατότητες της Διοιίκησής Μου στον Κόσμο σας, στον Υλικό Κόσμο.

14. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σταδιακά, σιγά-σιγά, από όλες τις πλευρές, μελετώ τους ορισμούς του Υλικού Κόσμου και τη σχέση του με τον Πνευματικό Κόσμο της Αιωνιότητας.

15. Σταδιακά αποκαλύπτω τη σχέση τους και την κατασκευή του Κόσμου Μου, στον οποίο βρίσκεστε συνεχώς, αλλά με μια σύντομη αποστολή στον Υλικό Κόσμο.

16. Η περιοδική υλοποίηση – είναι η κληρονομιά της ανθρώπινης φυλής και η χιλιόχρονη εμπειρία της ανάπτυξής της.

17. Παρά την φαινομενική απλότητα στις σχέσεις των Κόσμων και του ανθρώπινου πεπρωμένου, δεν μπορούσε ο άνθρωπος στην διάρκεια αυτής της περιόδου των χιλιάδων ετών, τουλάχιστον για ένα κλάσμα να πάει πιο κοντά στην επίλυση του καθήκοντός του – την τελειοποίηση του εαυτού του, την Ψυχή του και την συμπλήρωση του Κύπελλου του Νού του.

18. Και αναγκάζομαι για πολλοστή φορά (ελπίζω την τελευταία) να μιλώ και να δείξω τι μπορεί, αλλά δεν θέλει ο άνθρωπος, ποιές άριστες προοπτικές ανοίγονται μπροστά του και το πώς άχρηστα χρησιμοποιεί το πιο πολύτιμό του – τον χρόνο – για την ικανοποίηση του σώματός του, του προσωρινού του κελύφους.

19. Δεν ξέρει και δεν θέλει να ξέρει για τη συντομία της διαμονής του και τους στόχους του για την περίοδο της παραμονής στη Γη.

20. Η Θρησκεία δεν τον έχει ενημερώσει για την αιωνιότητά του, ότι είναι συνεχώς στον άλλο Κόσμο, και εδώ έρχεται για την στιγμή, για ένα μικρό χρονικό διάστημα να αποκτήσει την εμπειρία της ανεξάρτητης διοίκησης στην Γη.

21. Αν θα έχει λάβει αυτό ως βάση, την οποία υποτίθεται ότι θα έπρεπε να εξηγήσει η Θρησκεία, τότε ο άνθρωπος θα έπρεπε να κάνει την δική του επιλογή υπέρ της Αιωνιότητας, τις Αιώνιες Αξίες, που είναι σαφές σε αυτόν.

22. Αν θα έχει λάβει αυτό ως βάση, την οποία υποτίθεται ότι θα έπρεπε να εξηγήσει η Θρησκεία, τότε ο άνθρωπος θα έπρεπε να κάνει την δική του επιλογή υπέρ της Αιωνιότητας, τις Αιώνιες Αξίες, που είναι σαφές σε αυτόν.

23. Και όλο αυτό, που δεν περιλαμβάνεται στα όρια του Υλικού Κόσμου, είναι ξένο, μη σαφές και απορριπτόμενο, και σέρνει ο άνθρωπος την κτηνώδη πρωτόγονη κατάσταση του ζώου με τον ορισμό “να είστε γόνιμοι, πολλαπλασιαστείτε”, δεν προσπαθεί καν να σκεφτεί σοβαρά για το νόημα της ζωής και του σκοπού του σε αυτόν τον Κόσμο.

24. Δεν έχει τον χρόνο για αυτό, όλο το χρόνο του δαπανά για την απόκτηση τις γνώσεις του Υλικού Κόσμου για την εξασφάλιση των άνετων συνθηκών της ύπαρξης σε αυτόν.

25. Όλα στοχεύουν σε αυτά – και η μεσαία, και η ανώτατη, σχολές παρέχουν γνώσεις για την επιβίωση σε αυτόν τον Κόσμο και για την επιτυχία της ύπαρξης.

26. Όχι, δεν δίνουν αυτό, που πρέπει, οι άλλες γνώσεις χρεάζονται. Γιατί τέτοια καταπολέμηση, γιατί να επιτευχθεί το σώμα σας με οποιοδήποτε κόστος;

27. Μα η τιμή της επιτυχίας αυτής είναι η επέκταση της ηθικής πτώσης, οι κακίες και οι αμαρτίες της Κοινωνίας.

28. Η ζωή στον Υλικό Κόσμο με το σχήμα αυτό &ndash ο χαμένος χρόνος, και στην πραγματικότητα &ndash η χαμένη ζωή.

29. Ο σκοπός της ζωής δεν υπάρχει, και καλύτερα να πω, λείπει ή είναι αναποδογυρισμένος.

30. Πόσο σημαντικό είναι να καταφέρνεις την ευδαιμονία του σώματος; Ποιό είναι το επόμενο; Βίλες, παλάτια... Τι άλλο είναι απαραίτητο για αυτόν τον Υλικό Κόσμο;

31. ΄Ομως για τις χάρες της άνετης ύπαρξης των σωμάτων καταστράφηκε η Φύση, γίνονται οι πόλεμοι, και ο πλανήτης βρίσκεται στο χείλος απο την καταστροφή. Όλα για χάρη του υλικού σώματος, παροδικού και προσωρινού.

32. Μην χάνετε την πολύτιμη ζωή σας για χάρη του σώματος. Το νόημα της ζωής του ανθρώπου στον Υλικό Κόσμο δεν είναι αυτό.

33. Λέω, η ζωή στον Υλικό Κόσμο είναι η ζωή για χάρη της Αιώνιας ζωής στον Πνευματικό Κόσμο.

34. Αυτος είναι ο στόχος: οι Γνώσεις, η ολοκλήρωση του Κύπελλου του Νού, η ανάπτυξη της Ψυχής του ανθρώπου στην ομοιότητά Μου “Εκεί”, στον Πνευματικό Κόσμο...

1. ...При переходе из Мира в Мир, особенно при материализации человека, вечная субстанция его – Душа – переходит с ним в Материальный Мир, но остаётся по форме или по виду в Духовном Мире.

2. Поэтому, когда Я говорю, что Душа остаётся со Мной в Духовном Мире, Я имею в виду форму существования Души.

3. Ещё раз: Душа принадлежит Духовному Миру, не осязаемому материальным человеком, она не может материализоваться, поэтому по состоянию (по форме) она остаётся в Духовном Мире, то есть со Мной, но одновременно тело её материализовано и Душа не может бросить управлять телом, принадлежащим ей.

4. Вот почему Я говорю, что Душа всегда с телом своим, но неосязаема телом, потому что она со Мной.

5. Этот вопрос очень важный и определяющий предназначение Религии.

6. Религия в общем смысле слова есть объяснение человеку его предназначения и объяснение взаимоотношения Миров и объяснение отношений материального тела и Души его в Вечности.

7. Тот, кто знает это, тот понимает роль свою в Вечности и может правильно выстроить отношения между Мирами.

8. Человек посвящённый, слышащий или, наконец, просто праведный человек понимает своё предназначение, ориентируется в Мирах и поднимается по лестнице развития своего, где пределом высот является Апостольство.

9. Задача Моя на современном этапе дать правильное представление людям (толпе) о Моём Мире, о Духовном Мире и показать, что Материальный Мир, в котором вы находитесь, тоже принадлежит Мне и управляется Мною, но предназначен Он для проверки на самостоятельность Душ ваших, развивающихся в Вечности.

10. Если Я смогу привить эти Знания, если люди поверят Мне, не нужно будет возвращаться к Вечным Заповедям или “правилам поведения” человека в Материальном Мире.

11. Не надо будет объяснять, где чёрное, где белое, не надо будет говорить о морали, потому что человек будет сам искать своё предназначение и пытаться выполнить поставленные задачи до конца.

12. Вот Задача Моя, сложнейшая Задача!

13. Для того чтобы привить людям уверенность в Моём присутствии, но в другом измерении – Духовном Мире, придётся потратить массу времени и постепенно через слышащих Меня донести на их примере возможности Моего Управления в Мире вашем, Материальном Мире.

14. Вот почему Я постепенно, со всех сторон, не торопясь рассматриваю все вопросы Материального Мира и взаимоотношение этого Мира с Духовным Миром Вечности.

15. Постепенно раскрываю их связь и устройство Мира Моего, в котором вы находитесь постоянно, но с кратким пребыванием в Материальном Мире.

16. Периодическая материализация – удел человеческого рода и тысячелетний опыт его развития.

17. Несмотря на кажущуюся простоту отношения Миров и предназначение человека, не смог человек за этот тысячелетний период хотя бы на толику приблизиться к решению своей задачи – совершенствование себя, Души своей и пополнение Чаши Разума своего.

18. Вот и приходится в который раз (Я надеюсь, в последний) рассказывать и показывать, что может, но не хочет человек, какие прекрасные перспективы перед ним и как он бездарно использует своё самое дорогое – время – на ублажение тела своего, своей временной оболочки.

19. Не знает он и не хочет знать о краткости своего пребывания и о задачах своих на период пребывания на Земле.

20. Религия не донесла до него, что вечен он, что постоянно он находится в другом Мире, а сюда пришёл на время, короткое время набраться опыта самостоятельного управления на Земле.

21. Если это взять за основу, которую должна была объяснить Религия, тогда человек должен был бы самостоятельно сделать свой выбор в пользу Вечности, Вечных Ценностей, которые понятны ему.

22. Но объяснить упрямому человеку эти Истины трудно, не хочет он взглянуть на это с других позиций, он верит тому, что видит, что чувствует, что осязает.

23. И всё, что не входит в границы Материального Мира, чуждо и не понятно ему, а потому отвергаемо, и влачит человек скотское состояние примитивного животного по принципу “плодитесь, размножайтесь”, даже не пытаясь задуматься серьёзно о смысле жизни и о своём предназначении в этом Мире.

24. Нет времени у него на это, всё своё время тратит на приобретение знаний Материального Мира ради обеспечения комфортных условий существования в нём.

25. Всё направлено на это – и средняя, и высшие школы дают знания выживания в этом Мире и достижения успеха бытия.

26. Нет, не то дают они, не те знания нужны. Зачем так биться, зачем достигать успеха тела своего любой ценой?

27. Потому что цена такого успеха есть разложение Общества, падение морали, пороки и грехи.

28. Жизнь по этой схеме в Материальном Мире – потерянное время, а по существу – потерянная жизнь.

29. Цель жизни отсутствует, а лучше сказать, нет цели жизни или она перевёрнута кверху дном.

30. Что такого, если ты достиг блаженства тела? Что дальше? Виллы, дворцы... Что ещё надо этому Материальному Миру?

31. Ведь ради комфортного существования тел разрушена Природа, идут войны, и мир стоит на грани катастрофы. Всё ради тела материального, бренного и временного.

32. Не стоит тратить дорогую жизнь ради тела. Смысл жизни Человека в Материальном Мире не этот.

33. Я говорю: жизнь в Материальном Мире есть жизнь ради вечной жизни в Духовном Мире.

34. Вот цель: Знания, пополнение Чаши Разума, развитие Души Человека до подобия Моего “Там”, в Духовном Мире...